Na een lange dag laat je jezelf neerploffen op de bank. Je verlangt ontzettend naar iets lekkers, maar je hebt jezelf voorgenomen minder te snoepen.

Je favoriete kleding zit al een tijdje niet echt lekker meer en dat extra rolletje op je buik zit je dwars. Je voelt je vaak opgeblazen, de energiedips en stemmingswisselingen maken je dag er niet beter op. Overal zie je lekkere dingen staan en continu denk je ‘dat mag ik niet’. 

Dat gevecht met jezelf was ook vandaag weer aan de orde. Je wilt sterk blijven maar dat stemmetje in hoofd wordt deze luider; “kom op, één koekje kan toch geen kwaad? Je hebt je toch al de hele dag ingehouden, dus nu mag je wel iets lekkers.”

Uiteindelijk geef je toe en denk je: “Eén stukje chocolade moet kunnen, ik mag ook genieten, toch?” Maar een half uur en een lege chocoladeverpakking later, oefff dan baal je. Wáárom lukt dit je niet? Je vraagt je af of je dan écht geen wilskracht hebt? Waarom blijft die drang naar snoepen zo groot? 

Teleurgesteld besluit je: vanaf maandag is het klaar, dan komt er niks ongezonds meer in huis. Van dat gesnoep wordt je niet blij en je wilt je zo graag fit en energiek voelen én ook een paar kilo verliezen. 

Je hoopt vurig dat je het deze keer langer volhoudt dan drie dagen…

Klinkt dit bekend in de oren?